چنین  شنیدم  که  لطف  یزدان ، به روی جوینده در نبندد

دری  که  بگشاید   از  حقیقت  بر اهل  عرفان  دگر  نبندد

چنین  شنیدم  که  هر که  شبها ، نظر  ز فیض  سحر  نبندد

ملک  ز کارش  گره  گشاید ،  فلک  به  کینش  کمر نبندد

دلی که باشد به صبح خیزان ، عجب نباشد اگر که هر دم

دعای  خود  را  به  کوی  جانان ،  به  بال  مرغ  اثر   نبندد

اگر  خیالش  به  دل  نیاید ، سخن  نگویم  چنانکه  طوطی

جمال   آیینه   تا  نبیند  ، سخن   نگوید   ،  خبر      نبندد

بر   شهیدان  کوی   عشقش  ، به سرخ رویی علم   نگردد

به  رنگ   لاله  کسی   که داغ  غمش  به لخت  جگر  نبندد

به  زیر  دستان   مکن تکبر   ادب  نگه  دار  اگر       ادیبی

که  سر  بلندی   و   سر   فرازی   گذر   بر    آه سحر نبندد

ز تیر  آه  چو  ما   فقیران ، شود  مشبّک   اگر   که    شبها

فلک   بر    انجم   زره    نپوشد ،  قمر   ز  هاله  سپر نبندد

صفا    به  رندی  کجا  تواند  دم  از   بیانات   عاشقی  زد ؟

هر  آنکه  نالد  به  ناله  نی ،  چو  نی  به  هر جا کمر نبندد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: